Doğum yapalı 8 gün oldu kızlar ama ne bileyim içim çok garip. Bebek benim mi ben mi doğurdum inanasım gelmiyor bazen. Sürekli ağlamak istiyorum. Eşim kayınvalidem annem yanımda hep destek, sütüm de çok şükür var. Bebeğim gece uyumuyor gündüz uyuyor ben de bölük pörçük 5 saat kadar uyuyabiliyorum ama psikolojim çok bozuldu gibi. Ruhum sıkışıyor, içim daralıyor, beynim bazen dehşete düşmüş gibi oluyor. Bu durumu yaşayan var mı nasıl baş ettiniz
Malesef aynı şeyleri bende yaşadım lohusalığımın 20 gününü hayatımdan silmek istiyorum. Annem yanımdaydı eşim çok yoğun çalışma temposunda ve lohusa psikolojisinden anlamayan biri oda üstüme çok geldi dahada kötü günler geçirdim. Size tavsiyem annenizle uyuyun sütünüzü sağın yatmadan ve gece deliksiz uyuyun bebeği anneniz beslesin. Buna ek 2 hafta boyunca aşırı terledim daraldım şimdi daha iyiyim şükür ve bunu anneme borçluyum. Bu günler geçicek unutmayın bebeğe ilk günler ilgi duymamanız normal
Sezeryan oldum 6. Gunden sonra tek basima bebegimle kalmak zorunda kaldim annem 20 dklik uzalikta olmasina ragmen istersen geleyim dedi, gerek yok dedim (yahu istiyorsan geleyimi mi var el kadar bebe ile 7 kat kesilmisim) ben 35 haftalikken kendisi ameliyat oldu 38+5 e kdr ben yanina gittim hergun yalniz birakmadm hic neyse bende gece gunduz buna aglamistim tek basima el kadar bebe ile beni biraktilar diye
Allah kimseyi dogumdan sonra tek birakmasin. kahvalti yapamadim dogumdan sonra 1 ayda 12 kilo verdim, sutum azaldi yemek yiyememekten birde cocuguma yetemiyorum diye agladim agrim oluyordu kalkmak istemiyordum bebegimi 1 saniye yalniz birakmakta istemiyordum, bazen bunlara agladim bazen hic neden yokken agladim, anlayacaginiz gece gunduz agladim ve cok normal, mumkunse eger o samimiyet varsa anneniz ile ona sarilip aglayin (benim hic olmadi) esinize sarilip aglayin.
Siz harikasiniz ve cok normal iyi geceler
20 gün oldu ben de sezeryanla doğum yaptım ve aynı şeyleri yaşadım. Üstüne üstlük sütüm 1 hafta boyunca hiç gelmedi. Bebeğime hastaneden beri sürekli annem baktı. Bunun çok etkisi var. Kalkıp altını temizleyememek, besleyememek beni çok etkiledi. Sarılık oldu kendimi suçladım besleyemedim diye ağlamaktan uyuyamadım günlerce ondan da süt gelmedi resmen üzüntüden. Anne olduğumu hiç hissedemedim. Kendimi bebeğimi sevmeye zorladım bunun için de sürekli ağladım. Sanki doğumu aylarca bekleyen ben değilmişim gibi. Zor bir süreç. Her zaman dua ediyorum ve bebeğimle konuşmaya çalışıyorum. Aramızda bağ kurmaya çalışıyorum arada mamayla beslesem de. Ağrılarım olsa da altını ben almaya çalıştım ağlayınca ben sakinleştirmeye çalıştım. Kendimce fotoğrafını çektim tel ekranı yaptım sürekli görmek için. Günler geçtikçe kendim bakabilmeye başladım. Bebeğimle yalnız kalmaya çalıştım ve eşimle de. Bu çok iyi geldi. Gerçekten çok saçma ama benim bebeğimmiş gibi gelmiyordu. Ev işlerine falan hiç karışmadan kendi bakiminiza odaklanın. Şu an sadece kendime ve bebeğime yetebilirim dedim etrafımdakilere. Olumsuz bir şey duyup görmek istemiyorum diye belirttim. Bebeğim uyudukça hemen uyuyorum ya da kendime bakıyorum. Namaz kilamasam da abdest alıp yattığım yerde Kur’an da dinlemeye çalışıyorum. Geceleri de eşimle beraber bakıyoruz çok şükür daha iyiyim artık. Geçeceğine inanıyorum siz de inanın inşallah güzel anne
Bende yalnız gecırdım lohusalıgım cok cok kötüydüm hep yalnızlıgıma agladm ben herkese kostumda kmsem gelmedi cok yalnızmısım ölsem cenazemede gelmezler demekki dedim eşim sabah kapıyı cekıp gıdınce işe mecbur adam tabi ıcımı korku saldı hep halada oyle oluyo ya bısey olrsa dıye panık oldum
Ben doğumdan sonra yalnızlığı tercih edenlerdenim ama başlarda bende çok ağladım herşeye yetemedigim hissine kapılmıştım sonra saldım yetebildiğim kadar yaptım her şeyi önceliğim çocuğum geri kalan herşey bekleyebilir
Bende tek kaldım ilkin degil diyip durdular 2 cocugum daha vardi yapayalniz olduğumu anladım
ayyy ben de aynı sorunları yaşadım üzülme. geçici olduğunu bil. nefes egzersizleri yap canım. aklına kötü bişey geldiğinde güzel gunlerini hatırlamaya calis. dua et bol bol. nas felak oku. psikolojik olarak çok bunalımlı bı dönem anlıyorum. ama geçici olduğuna kendini inandir. ailenden destek görmen çok güzel. yanında ol hep onların. girmesinler bı yere en azından 2 ay. onlar giderlerse bile sen de peşlerinden git ben öyle yaptım valla aşırı rahat oldu öyle. evde kalsaydım kafayı yerdim. insan bı boşluğa düşüyor çünkü. ben 2 buçuk ay hem annemde hem kayınvalidemde kaldım. şuan çok iyiyim elhamdülillah bebeğim 3 aylık