Kızlar 20 günlük lohusayim bir kaç gündür bebeğim agladiginda onu incitmekten ona yetememekten korkuyorum bebekler anne kokusunu aldığında kucağında sesii duyduğunda sakinleşir bebeğim sakinlesmediginde falan beni sevmemesi bağlanmaması korkusu kaplıyor içimi acaba dışa vuramasamda acaba lohusa sendromu falan mi bu
Ya valla bu anne kucagina gelince ya da annenin sesini duyunca sakinlesme durumu bence yenidogan doneminde kesinlikle yok. Abartilan bi romantizm oldugunu dusunuyorum. Hatta yeni dogduklari zaman anneyi meme harici pek de ayirt ettiklerini bile düşünmüyorum. Evet bilimsel calismalar bunun aksini soyluyor, hatta anne odayi terk edince bile yenidogan bebeklerin vucut isisi dusermis vs. Ama bence gercek hayatta bunu pek de anneye yansitmiyorlar. Siz de kendinizi cok kasmayin, oyle ziril ziril aglayan bi bebek annenin kucagina gelince mucizevi bi sekilde susmuyor yani. Buyudukce durum buna evriliyor ama ilk dogduklari zaman bence boyle bir sey yok, belki bazi bebeklerde oluyordur bilemeyecegim ama benim bebegimde de oyle anne kucagina geldim hemen sakinlesiyim diye bir sey olmuyordu. Su an 7 aylik ve tabii ki durum cok daha farkli. Siz de biraz sabredin buyudukce sizi diger insanlardan bariz sekilde ayirt edip gerçekten sirf size sarildigi icin sakinlesecegi gunler gelecek. Ama yenidogan donemindeki bebeklerden boyle romantiklikler beklemeyin, olmuyor. En azindan benim bebegimde de boyle bi durum yoktu.
3 Beğeni
Lohusa olduğunuz için duygusalsiniz. Ama gerçekte böyle değil tabiki. Ne olursa olsun en kotu anne bile olsa insan annesini çok sever bağlanır. Kendinizden pay bicin. Yetememek falan söz konusu değil. Annenin iyisi kötüsü olmaz en kötüsü annesizliktir. Siz zaten onun için en iyisini yapmaya çalışırsınız her zamna. Mesela bizim annelerimiz bizi çok da öyle el bebek gül bebek buyutmedi. Ev işlerinden sonra gelirdik çoğu zaman. Siramizi beklerdik ilgi görmek icin. Ama annelerimizle aramızda kuvvetli bağımız var.
2 Beğeni
Doğru diyorsun canım bebek net görmüyor bile o kadar küçük tabi ama bende ilerde bunu yaşamaktan korkuyorum sadece
Ayni korkulari ben de yasadim, yapim geregi pek cocuklarla aram yoktur genel olarak ilgi duymam bebeklere aslinda. Hatta kucagima aldigim ilk bebek de kendi bebegim oldu. Haliyle daha once bebeklerle en ufak bi tecrubem olmadigindan, biraz da ciddi ve soguk bi insan oldugum icin diger anneler gibi bebegimle yakin bi iliski kuramamaktan korktum. Karakterimin annelige pek uygun olmadığını düşünürdüm. Sirf bebegimle yakin olmak icin iyi bi firsat oldugunu dusundugum icin hep emzirmeyi tercih ettim, 7 aylik oldu hala sadece 2 kere mecburiyetten biberon verdim. En azindan bu sekilde onu besleme ayricaligi tamamen bana ait olmus. Ama buyudukce gordum ki aslinda bunlara hic gerek yokmus. Ben bebegimle kendi tarzimda kendi yontemimle cok guzel ve ozel bi iliski kurmusum. Kimse ne yaparsa yapsin benim yerimi dolduramazmis. Ama biliyorum ki yenidogan dönemindeyken bu endiselerin olmasi cok normal. Cunku bazen bebeginiz sizin kucaginizdayken ciglik cigliga aglarken bi baskasi kucagina aldiginda susabiliyor. Ya da siz uyutamadiginizda bi baskasi uyutabiliyor vs. Inanin büyüdükçe bu endiselerinizin yersiz oldugunu goreceksiniz.
1 Beğeni
Dogumdan itibaren yalnızdım eşimde çalıştığı icin o gelene kadar bunalıma giriyordum 25 günlükken deli gibi aglamalari başladı uyumuyor memeden cekildigi an yine basliyordu. Eşim kucagina aliyo susuyo komsum geliyo aliyo susuyo ama bana gelince bir sure sonra kıpkırmızı olana kadar ağlıyor. Delirmek üzereydim o ağladıkça ben ağlıyordum emzirirken bile tutamiyordum kendimi. Yetemiyorum ben kötü bir anneyim yapamıyorum diye kendimi iyice kapattım. Eşimle surekli tartismaya basladik yardımcı olmadıği gibi beni suclamaya calisiyor gibi falan düşünüyorum surekli. Sonra 38. Gününde bir sebepten dolayı duygusal sinir patlamasi yaşadım. Oglum mu az aglamaya basladi ben mi başa cikmayi ogrendim bilmiyorum ama o dışa vurumdan sonra aşırı rahatladım. Sonra bir büyüğüm şey dedi. Cocuklar duyguları da emer sen stres yaptıkca içine kapandıkça korktukça o da senden o duyguları alır sevmediginden degil hissettiginden dedi . Çok etkilendim bakış açım değişti. Şimdi 4 ay 10 günlük aglayinca esimle birbirimize bakip gülüyoruz hadi bakalım bu sefer kimde susacak diye dalga geçiyoruz zaten ilk zamanları kadar ağlamıyor da. Sen de eksik hissetme kendini hepimiz aynı süreçlerden geçiyoruz gececegiz de. Birbirinize alısınca bu sefer de hep sende olmak isteyecek Ve emin ol her sey cok guzel olacak
1 Beğeni
Çok zorlu bir doğum yaptım haliyle toparlanmam zor oldu sonra sütüm gelmedi kızım 5 günllükken küveze girdi tamam dedim ben yapamıyorum anne değilim ne ağlamalar ne bayılmalar yaptım. Ki annemden başka bir tane destekçim yokdu aksine bana sütün niye yok niye çocuğa bakamıyorsun ben doğur doğurmaz ayaklandım kendi işimi yaptım gibi şeyler söyleniyordu. O kadar korkuyodum ki kızımla bir bağ kuramıycam diye beni tanımıyor diye çok ağladım valla. Sonra annem şey dedi sen tanı ozaman bebeğini… aslında beni ikna etmek için demişdi ama ben bebeğimi tanımaya başladıkça aramızdaki bağ arttı. Ne zaman yiyceğini ne istediğini bebeğimin huyunu tanıyınca öyle bir bağ kurduk ki. Şuan hassas dönemdesin sana öyle gelmesi okadar normal ki ama belkide aranızda çok güzel bir bağ vardır sen daha anlayamamışşındır. Bazen öyle anlar oluyor ki dünyalarıda versen sakinleşmiyolar burda annenin suçu olmuyorki. Bazen bi bakıyosun ufacık bişeyle susuyolar oyuzden öyle şeyleri dert etme anın tadını çıkar. Güzellikler büyüt bebeğini
1 Beğeni
Her anne bir an bile olsa gecirmistir aklindan bu düşünceyi. O seni kalp atisindan, kokundan tanıyor. Sadece mizmizliginida sana yapiyor. Benim bebegim en cok benim kucağımda ağlar. Hatta gecen gun halasının kucaginda duruyorsu beni gorsu hemen suratı aglamakli oldu. Cunku tum duygularini en dogal, en rahat benim kucagimda yaşıyor. Biraz büyüdüğünde sana öyle bir bakacak, elleriyle uzanacak o an coktan o bağın kurulduğunun saglamasi olacak. Ilk zamanlar cok zor. Her sey değişti, uykusuzluk, sana muhtac bir bebek hepsi zorluyor insanı. Benim herkesi kesesim, kendimi vir yerden atasım vardı. Ama buyudukce daha kolay oluyor. Hatta bugun diyorum ki acemilikten, lohusaliktan o minik hallerinin keyfini çıkaramadım. Ha bugun o anlara dönebilsem o yorgunlukla cok farkli olamazdi herhalde. Hepsi geçecek 
1 Beğeni
Ayyy tebrik ederim nasıl güzel anlatmissin
Duygulandım resmen ben böyle hissederken eşim hep destek olmaya çalışıyordu bir kaç gün önce büyük bir yanlisini yakaladım artık eşime vermek bile istemiyorum oğlumu tek başımayım ve daha çok bunaliyorum sonra onun yaptığı şey geliyo aklıma diyorum oğlumun sadece bana ihtiyacı var toplamaya çalışıyor um kendimi